Template:دانشکده:علوم اسلامی/علوم قرآنی
آیاتی روشن‌گر نویسنده مجید جعفرى تبار
پیشگفتار: محتوایی شامل: - سیر آماده‌سازی این مجموعه - ملاک انتخاب این عبارات - اینکه ترجمۀ آیات، تقریباً بازگردانی آزاد است. - اشاره به انتخاب 128 جمله به عدد نام مبارک امام حسین 7 - تدبیر یا توجیه فاصلۀ تاریخ ابتدا و انتهای کتاب
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِیمِ «قرآن براى همۀ مردماست ـ نه خصوصِ مسلمین یا شیعیان یا عالِمان و.....ـ. باید کتاب الله الکریم را به گونه‌اى عَرضه نمود تا تکلیفِ جذب و جاذبۀ آن إعمال گردد ـ و از دفع و دافعه پرهیز نمودـ. هر قشر و اندیشه‌اى که بر اصلِ «إنسانیّت و حُرّیت» حرکت می‌نماید، مى‌تواند أبعادى از قرآن مجید را بنگرد که در باورِ او مقبول و مؤکّد است. امید است این مختصر، فهم و هضم گردد و بر دوستان و هم‌اندیشان خُردۀ نابجا گرفته نشود. کلامِ خدا مهم‌تر از ما و خواستِ ماست و کلمة‌الله را چون در خُمره‌اى دربسته وانهیم، فرصت و موقعیّتی برای اعلاء و اعتلاء نخواهد یافت».
مجید جعفری‌تبار
مقدّمه
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِیمِ الـحمدلله ربّ العالمین و الـصّـلاة و السّلام على مـحمّدٍ و آلـه الطّاهـریـن و على الّذین أنعم الله عـلیهم مـن النّبیین و الـصّـدّیقین و الشّهداء و الـصّالحین. به یادِ پاک‌ترین و سالم‌ترین انسانى که در تمامِ عُمرم نظیر و همردیفى براى او ندیده‌ام؛ بصیرى که قطعاً سودمندترین فرد براى جامعه ـ و در عین حال، مهجور و مظلوم و قدر ناشناخته ـ بود و از دردِ محرومیّتِ تنگدستان و ستمدیدگان و از دردِ فَقدِ شعور و بَصَرِ نابخردان و ظاهربینان، و..... دِق کرد و بِمُرد و داغِ فراقش بر قلبِ معدودى چون خودش بماند؛ برادر عزیزم محمّدسعیـد قُدّس سرّه الزّکىّ، کتاب الله الحکیم را به دیدۀ إبصار و تبصره و إشراب و تصفیۀ جان و دلِ بینایان و دانایانِ طالب، نگریسته و گُل‌هایى ناشکفته را از گلستان مبصِراتِ حکمتش برگزیدم تا با برداشت و بازگردانى آزاد ـ و فارغ از موهوماتِ خِرَدناورزانِ حاملِ اسفار و تحمیلاتِ کتمان‌گرانِ ما أَنْزَلَ الله ـ در معرضِ عموم قرار گیرد تا قلیلى محدود تدبّرش کنند و این سِفْرِ غریبِ فریادگرِ «وَ قالَ الـرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِى اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْءانَ مَهْجُورًا»(سورۀ فرقان ، آیه 30) را اقلِّ اخَصِّ اولى الالباب درک و فهم و هضمش نمایند:«کتابٌ أَنْزَلْنـاهُ إِلَیکَ مُبارَکٌ لِیدَّبَّرُوا ءایاتِه وَ لِیتَذَکّرَ اُولُـوا الاْلْبابِ» (سوره صاد، آیه 29). از برادرِ مکرّم و معزّز، جناب استاد حسین آیات (جعفرى‌تبار)، که قبولِ زحمت نموده و این اثر را با خطِّ زیبا و هنر والاى خود بیاراستند، و از فرزندِ فهیم و گرانقدرم مـحمّدحسین و همسر گرامىِ خود ـ که همگى در جهتِ اعتلاءِ فرهنگىِ اجتماع و اعلاءِ کلمة الله العلیا همّت و تلاشى وافر دارند ـ کمالِ سپاس و قدردانىِ خویش را ابراز داشته و پیشاپیش، همراه با شُکرى بى‌کران از قائلِ حکیمِ آیتِ«وَ لا یأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلّا جِئْناکَ بِـالْحَقِّ وَ أَحْسَنَ تَفْسیرًا»(سورۀ فرقان، آیۀ 33) دانشنمایانِ بى‌تاب از حقّ و بینشِ صواب، و نیز خویشتن و خویشانِ بى‌خیش و خیشمدارانِ نیشدارِ بى‌ریشه را به ژرف‌نگرىِ احرارِ فطرت سوار و پرهیز از تنگ‌نظرىِ افکارِ فَترت‌مدار فراخوانده و خداى رحمت و مغفرت را مى‌طلبم که ما را در همه حال، حامى و ناصر و مُمِدّ و معین باشد. قم ـ مجید جعفرى تبار شنبه 23/03/ 1388 ساعت 14/ 06
1
أَتَأْمُـرُونَ النّاسَ بِـالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلوُنَ الْکِتابَ (بقرة، 44)
با آنکه شما هستید که کتابِ خدا را مى‌خوانید و مى‌دانید، خودتان را از یاد برده‌اید و مردمِ بیچاره را ـ که از محتواى کتابِ خدا نیز اطّلاعى ندارند ـ به خوبى‌ها و اعمالِ نیک امر مى‌کنید؟! شما عالِمان، پیش از آنکه به مردم امر و نهى کنید، باید خودتان به اعمالِ خوب و درست بپردازید و از بدى‌ها و حُبِّ مقام و ثروت و مَظاهرِ دنیوى پرهیز نمایید؛ ولى چنین نیستید و خودتان به دنیا و مافیها چسبیده‌اید و مردمِ ساده و بخت‌برگشته و ناآشناى به کتاب الله را فرمان مى‌دهید که باید چنین کنند و چنان نکنند و .....!؟
- خوانندۀ گرامى توجّه دارد که اینگونه آیات و جملات، ناظر به وصف است و لذا چنین نیست که اگر خطاب یا موضوعِ آیه، یهود یا هر قشر دیگری باشد، از سایرِ متّصفین به این وصف، فارغ مانَد!